Prawo  do  świadczeń  rodzinnych  określa  ustawa  z  dnia  28   listopada   2003 roku  o świadczeniach rodzinnych (t.j.: Dz.U. z 2015r., poz. 114).

Świadczenia rodzinne przysługują:

1. Obywatelom polskim;
2. Cudzoziemcom:

• do których stosuje się przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego,
• jeżeli wynika to z wiążących Rzeczpospolitą Polską umów dwustronnych
  o zabezpieczeniu społecznemu,
• przebywającym na terenie Rzeczpospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznościami, o których mowa w art. 127 lub art. 186 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013r.
  o cudzoziemcach, (Dz.U. poz. 1650), lub w związku z uzyskaniem w Rzeczpospolitej Polskiej statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej, jeżeli zamieszkują
  z członkami rodzin na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej,
• posiadającym kartę pobytu z adnotacją „dostęp do rynku pracy”, z wyłączeniem obywateli państw trzecich, którzy mają prawo do wykonywania pracy na podstawie wizy.

Świadczeniami rodzinnymi są:

1. Zasiłek rodzinny oraz dodatki do zasiłku rodzinnego;
2. Jednorazowa zapomoga z tytułu urodzenia się dziecka;
3. Zapomoga wypłacana przez gminy, na podstawie art. 22a
4. Świadczenia opiekuńcze: zasiłek pielęgnacyjny, świadczenie pielęgnacyjny, specjalny zasiłek opiekuńczy.